Evde bakıma muhtaç kişilerin haklarının korunmasına yönelik birçok yönetmelik çıkarılıyor. Ancak henüz kanunlarla sağlanmaya çalışan hakların farkında olunmaması önemli eksikliklerin yaşanmasına neden oluyor. Hukuki açıdan sağlanan hakların ne olduğunu bilmeyen hasta yakınları da, hasta bakımı konusundaki sıkıntıları çekmek durumunda kalıyorlar. Çıkarılan yasalara göre hasta bakımı yapan kişilere maaş bağlanması söz konusudur. Ancak bu yöndeki mevzuat yükümlülüklerinin her hastayı kapsamamasından kaynaklanan birtakım sorunlar yaşanabiliyor. Hasta yakınına bakan kişilerin hasta maaşına ve sunulan diğer desteklere başvurması yeterli olmuyor.
Bu kişilerin doktordan alması gereken rapor ve diğer prosedürler değerlendirilerek bağlanacak maaş veya yardımlarla ilgili kararlar çıkıyor. Ancak bu durum, gerçekten yardıma muhtaç olan hastanın ve hasta bakıcılarının mağdur edilmesi gibi sonuçlar doğuruyor. Sosyal güvencesi olmayan, çalışamayacak durumda bulunan hastaların, yakınları tarafından bakımı oldukça maliyetli olabiliyor.
Ne yapılması gerekiyor?
Ortadaki çarpıklıkların düzenlemesi için bizzat hastaların durumlarının yerinde kontrol edilmesi gerekiyor. İl veya ilçe sağlık kurumları tarafından yapılacak incelemeler sonucunda, gerçekten hastanın çalışamayacak durumda olması, ev koşullarının değerlendirilmesi, finansal kaynaklarının araştırılması ve akabinde maaş ve benzeri destekler için karar alınması gerekiyor. Hiçbir sağlık çalışanı veya memurun hasta kişiyi ziyaret etmeden maaş gibi konularda karar almaları mağduriyetlere sebebiyet veriyor.
İşin diğer bir tarafı da, bakıma muhtaç kişilerin sahip oldukları emekli gibi maaşların yakınları tarafından çekilmemesidir. Bu durumun mevzu bahis olabilmesi için hastanın vekaleti gerekiyor. Ancak böyle bir vekaletin hasta tarafından verilmesi mümkün olmadığı için maaşların bankada kalması söz konusu oluyor. Bu gibi durumların ortadan kaldırılması için sulh hukuk mahkemesine başvuru yapılabiliyor. Ancak bazı durumlarda hastanın vekaletini almak mümkün olmuyor. Bunların ortadan kaldırılması için de düzenlemelerin yapılması lazımdır. Gerek yaşlılar gerekse bakıma muhtaç kişiler için bir özel kanun gereksinimine ihtiyaç vardır. Bu kişilerin ve bu kişilere bakanların sosyal açıdan güçlendirilmesi gerekiyor. Böylece insanların yakınlarını huzur evine bırakmaları gibi sonuçlar meydana gelmez. Aile kurumu bozulmaz, aşınmaz.